“Awak nak saya panggil awak Miss B atau Miss Bree?” – Achbar “Macam mana awak tahu nama saya? Siapa awak sebenarnya?” – Sabreena Kerana kecewa dengan pernikahan ibunya, Sabreena memilih untuk tinggal di kampung bersama Maryam walaupun keputusannya ditentang. Di sana dia diperkenalkan dengan Achbar yang suka membantu dan menjadi kesayangan penduduk kampung. Tetapi sikap Achbar yang suka menyakat membuatkan Sabreena merasa jengkel. “Kalau risau kenapa datang tegur juga? Kalau saya berpaling dengan mata merah macam mana?” – Sabreena “Saya ruqyahkan jelah awak dekat sini. Ala jangan risaulah, saya dah tonggeng tadi tengok kaki awak jejak tanah ke tak.” – Achbar Walaupun begitu, setiap kali Sabreena memerlukan pertolongan, Achbar sentiasa muncul untuk memberi bantuan. Sama ada secara sengaja atau kebetulan. Tetapi kebaikan Achbar telah disalah ertikan oleh Sabreena sehingga dia mula menjarakkan dirinya dengan lelaki itu. “Kita berbeza Encik Achbar. Awak dan saya, terlalu banyak perbezaan antara kita. Kerana itu saya tak nak kita terlalu rapat.” – Sabreena Achbar yang mengerti mula menjauhkan diri. Tetapi prinsip hidup seorang Achbar telah mematahkan segala tanggapan negatif Sabreena terhadap lelaki itu. Lalu, bagaimanakah pengakhiran kisah mereka? Enggang sama enggang, pipit sama pipit, barulah boleh terbang bersama. Adakah peribahasa ini akan terus menjadi tembok diantara mereka? “Orang cakap bila penguin jumpa jodoh dia, mereka akan bersama seumur hidup mereka. Jadi, sudi tak awak jadi penguin saya?”- Sabreena